تبخال تناسلی، عفونت ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس است. دو نوع ویروس هرپس سیمپلکس وجود دارد: هرپس سیمپلکس نوع اول و هرپس سیمپلکس نوع دوم. هر دو نوع آن می‌توانند با مقاربت واژینال، رابطه جنسی دهانی و مقاربت مقعدی منتقل شوند. عفونت‌های هرپس سیمپلکس در سه مرحله مشخص می‌شوند: مرحله عفونت اولیه، مرحله سکون یا تأخیر که عفونت ویروسی هیچ نشانه‌ای از خود بروز نمی‌دهد و مرحله عود ویروس. عود ویروس معمولاً متعاقب یک عامل تحریک‌کننده (از قبیل استرس، کاهش سیستم ایمنی بدن، برخی اعمال زیبایی و جراحی و....) فعال می‌شود.

فقدان ضایعه در بدن فرد، حاکی از عدم آلودگی شخص نیست بیشتر افراد مبتلابه تبخال تناسلی، در بدن خود ضایعه‌ای ندارند. بسیاری از افراد نمی‌دانند که مبتلابه تبخال تناسلی هستند و اغلب آن‌ها پس از انجام یک آزمایش سرولوژیک متوجه بیماری خود می‌شوند.

افراد مبتلابه عفونت‌های ویروسی هرپس نوع یک و دو می‌توانند آن را به شرکای جنسی خود انتقال دهند. به‌طورمعمول، احتمال ابتلا به عفونت از یک شریک به دیگری زمانی که زخم‌های تبخال تناسلی یا زخم‌های مشکوک وجود داشته باشد، در بالاترین حد خود قرار دارد. بااین‌حال، انتقال در طول دوران بدون علامت بسیار معمول است.

علائم تبخال تناسلی اغلب غیراختصاصی و خفیف است. در مواردی ممکن است فرد در ناحیه تناسلی، تاول یا زخم داشته باشد که می‌توانند دردناک و یا همراه با سوزش باشند. قبل از افزایش ضایعات در بیمار، اغلب علائم اولیه‌ای رخ می‌دهد. یکی از این علائم، احساس سوزش در ناحیه‌ای است که ضایعات ایجاد می‌شود. این نشانه می‌تواند همراه با سوزش هنگام ادرار، خارش یا ناراحتی در ناحیه تناسلی باشد.

دو نوع از ویروس هرپس سیمپلکس وجود دارد: هرپس نوع یک و نوع دو. هرپس نوع یک علت تبخال دهانی است. هرپس نوع دو علت اکثر موارد تبخال تناسلی است. بااین‌وجود ممکن است هرپس نوع یک باعث ایجاد تبخال تناسلی و هرپس نوع دو موجب بروز تبخال دهانی شود.

احتمال گسترش تبخال از ناحیه درگیر به سایر نواحی بدن وجود دارد ولی این احتمال بسیار پایین است. این وضعیت بیشتر در افرادی که دچار نقص سیستم ایمنی هستند، دیده می‌شود.

تبخال تناسلی به‌راحتی می‌تواند با داروهای ضدویروس که مانع از تکثیر ویروس می‌شوند، قابل‌کنترل است. این نکته را باید در نظر گرفت متعاقب استفاده از دارو نیز ویروس کاملاً در بدن بیمار از بین نمی‌رود. داروهایی که اغلب مصرف می‌شوند عبارت‌اند از: اسیکلوویر، فامسیکلوویر و والاسیکلوویر. این درمان می‌تواند نشانه‌ها، تکرار شیوع و تکثیر ویروس را کاهش دهد.

اگر ثابت شود که یکی از شریک‌های جنسی، تبخال تناسلی دارد و شریک دیگر بدون عفونت باشد می‌توان برای جلوگیری از انتقال ویروس از روش‌های درمانی (استفاده از داروهای ضدویروس، کاندوم) استفاده کرد. با درمان شریک آلوده توسط درمان‌های سرکوبگر، در بیش از 90 درصد موارد، احتمال انتقال تبخال علامت‌دار کاهش می‌یابد. این گزینه برای زوج‌هایی است که علاقه‌مند به داشتن رابطه جنسی غیر محافظت‌شده (استفاده از کاندوم) بوده یا کسانی که در حال برنامه‌ریزی برای باردارشدن هستند.

تبخال دهان اغلب توسط هرپس نوع یک ایجاد می‌شوند. افراد مبتلابه هرپس نوع یک مستعد ابتلا به هرپس نوع دو هستند که عامل شایع تبخال تناسلی است. اگر تاول‌های تبخالی دارید، هنوز هم در معرض ابتلا به تبخال تناسلی از هرپس نوع دو هستید.

طبق تحقیقات ثابت‌شده است که کاندوم می‌تواند از انتقال ویروس هرپس سیمپلکس بین شرکا در بیش از 90 درصد موارد که از کاندوم به‌طور مداوم استفاده می‌کنند، جلوگیری می‌کند.

اگر همسر شما در گذشته تبخال صورت داشته است، بدین معناست که ایشان یا همان نوع ویروس شما را دارند یا نوعی دیگر را. اگر هر دوی شما ویروس با نوع یکسان دارید، بسیار بعید است که یکدیگر را آلوده کنید. اگر نوع ویروس شما با او متفاوت است و یکی از شما نوع دیگر را بگیرد، علائم بیماری بسیار خفیف خواهد بود یا اصلاً وجود نخواهد داشت. چرا که آنتی بادی‌های تشکیل شده در بدن برای یک نوع ویروس به سرعت در برابر نوع دیگر هم واکنش نشان می‌دهند که این امر به عنوان «ایمنی نسبی» شناخته می‌شود

همسر شما می‌تواند جزء دو نفر از سه نفری باشد که ویروس هرپس سیمپلکس در بدن آن‌ها وجود دارد اما بیماریش بسیار خفیف است. در این شرایط فرد متوجه بیماری نمی‌شود و در حالی که ویروس فعال است، به روابط جنسی خود ادامه می‌دهد. علائم خفیف بیماری می‌تواند به شکل جوش، زخم کوچک یا التهاب پوست ظاهر شود که بسیار هم عفونی هستند. هنگامی که افراد بدانند در صورت داشتن چنین علائم خفیفی دچار این بیماری شده‌اند می‌توانند تا بهبودی کامل، از داشتن رابطه جنسی پرهیز کنند. احتمال دیگر برای ورود ویروس به بدن شما، ارتباط شما با شریک قبلیتان در گذشته است زیرا امکان دارد بیماری بعد از چند سال که از ورود ویروس به بدن شما گذشته است، بروز کند. البته این امکان فقط در اولین بار برای ابتلا به بیماری وجود دارد.

این اتفاق در بعضی مواقع رخ می‌دهد ولی شایع نیست. زمانی که ویروس هنوز در داخل سلول عصبی فعال نشده است نمی‌تواند به شریک جنسی منتقل شود. اگر ویروس بر روی پوست آلوده وجود دارد و شما علائم آن را در این نواحی مشاهده کردید احتمال انتقال آن به شریک شما هم وجود خواهد داشت. افرادی که بیماری آن‌ها تشخیص داده شده است به ندرت باعث انتقال بیماری می‌شوند چرا که آن‌ها از علائم اولیه بیماری آگاه هستند و از تماس با افراد دیگر پرهیز می‌کنند. اما افرادی که از بیماری خود آگاه نیستند معمولاً به علائم ایجاد شده نیز اهمیتی نمی‌دهند چون نمی‌دانند به چه بیماری دچار شده‌اند. آزمایش آنتی بادی (آزمایش خون) می‌تواند برای تشخیص اینکه شریک فرد از طریق او دچار یکی از ویروس‌های هرپس سیمپلکس شده است یا خیر، استفاده شود. اگر آزمایش نشان دهد که در بدن شریک فرد آنتی بادی‌هایی وجود دارد، بدین معناست که او نسبت به این بیماری ایمنی کامل یا نسبی خواهد داشت.

والدین نباید نگران انتقال تبخال تناسلی به فرزندان خود باشند چرا که ویروس فقط از طریق تماس مستقیم پوست با ناحیه آلوده (جایی که علائم قابل رؤیت هستند) منتقل می‌شود. حتی حمام کردن با کودکان مشکلی ندارد چرا که این ویروس از طریق آب منتقل نمی‌شود. • والدین از طریق فعالیتهای معمول روزانه، تبخال تناسلی را به فرزندانشان منتقل نمی‌کنند. نگران انتقال ویروس از طریق تماسهای معمول خانوادگی نباشید و با خیال راحت آنها را انجام دهید. • هرپس سیمپلکس از طریق تخت خواب مشترک، ملحفه و پارچه منتقل نمی‌شود. • زمانی که فردی در خانواده دچار بیماری تبخال است، شما می‌توانید لباسهایتان را در یک ماشین لباسشویی بشویید. • حمام کردن و دوش گرفتن با هم باعث انتقال ویروس هرپس سیمپلکس نمی‌شود. جکوزی و استخر نیز باعث انتقال نمی‌شود. کودکی که در قسمت بالای ران شما بنشیند نیز از طریق شما دچار بیماری نخواهد شد. • حتی اگر شما از سرویس بهداشتی استفاده کردید یا ناحیه تناسلی خود را لمس کردید و فراموش کردید که دستهای خود را بشویید، مشکلی نیست زیرا این ویروس بسیار حساس است و به دور از سلول آلوده به سرعت از بین می‌رود. • شستن دستها و نشیمن سرویس بهداشتی با آب و صابون کافی است و نیازی به استفاده از شویندههای خاص نیست.